Vooruit-voorzitter Conner Rousseau, één jaar na zijn veelbesproken comeback: “De therapie was welkom. Ik heb veel geleerd over mezelf”

Een nieuwe week, een nieuw debat. Om de schatkist uit het rood te halen, legt Vooruit de overwinstbelasting weer op tafel – voor grote bedrijven zoals Engie. Deze kan ‘enkele’ miljarden opleveren, meent voorzitter Conner Rousseau. Exact één jaar na de verkiezingen én zijn comeback maakt de eigenzinnige Oost-Vlaming de balans op. Over zijn veelbesproken terugkeer, de therapie die hij volgde en de hete hangijzers van het moment.

Flashback naar één jaar geleden. Met welk gevoel is Conner Rousseau (32) op zaterdag 8 juni zijn bed ingedoken? “Ik was heel nerveus. Ik heb een beetje geslapen, maar niet lang. Ik was héél vroeg wakker. Als je lijstduwer bent, moet je echt wel zelf je zetel verdienen. Ik wist dat ik minstens 25.000 stemmen nodig had. Anders was het gedaan met politiek. Ik dacht wel dat het kon lukken, maar you never know. Als je geboren bent op vrijdag de 13e, daag je het lot best niet uit. (lacht) Je weet nooit hoe de mensen zullen reageren na al wat gebeurd is.”

Daar komen we dadelijk op terug. Had u vrede met het resultaat van uw partij, ruim 13 procent?

“Ja, omdat we na 20 jaar verliezen opnieuw wonnen. Neen, omdat er meer in zat. Dat neem ik mezelf kwalijk. Al denk ik wel dat ik een en ander heb goedgemaakt door hard te onderhandelen voor de Vlaamse en federale regering. Dat is toch het gevoel dat ik heb. (denkt na) We zijn effectief het verschil aan het maken voor de mensen. Stel je voor dat Vlaams Belang had gewonnen: dan was het vandaag chaos zoals in Nederland. Het is ook omdat wij wonnen dat een coalitie tussen N-VA en Vlaams Belang onmogelijk was. En dat is ook dankzij mijn 75.000 stemmen, wat gigantisch is. Maar toch… het had beter gekund.”

U was zelfs stemmenkampioen in Oost-Vlaanderen. Voelde dat als eerherstel?

“Het voelde als een nieuwe kans. Er zijn wel wat mensen kwaad geweest op mij – en dat mocht. Die kwaadheid is wel wat weg, denk ik. Vandaag voel ik opnieuw vertrouwen. Als ik naar de bakker ga, krijg ik een duim omhoog of een knipoog. Ik word opnieuw gewaardeerd voor wie ik ben en wat ik doe en dat doet deugd. Ik heb dat nodig om deze job goed te kunnen doen. Ik denk dat de kiezer mij vertrouwt voor mijn authenticiteit. Ik ben altijd eerlijk, ook als iets niet zal lukken.”

Was de heisa na die beruchte avond in café ’t Hemelrijk, de zattemansklap, overdreven? Zou de kiezer ook dat signaal gegeven hebben?

(wikt zijn woorden) “Ik kan daar geen juist antwoord op geven. Die avond was fout van mij. Punt. Ik heb mijn verantwoordelijkheid genomen door ontslag te nemen, maar ik had dat sneller moeten doen. Dan was de storm ook sneller gaan liggen, denk ik. (even stil) Maar heb ik daardoor meer stemmen gehaald? Omdat we dat zo vaak te horen kregen, hebben we dat eens onderzocht. Het antwoord is neen. Ik heb minstens evenveel stemmen verloren als gewonnen.”

U bent niet veroordeeld voor racisme, Dries Van Langenhove wel. Vlaams Belang ziet daarin het bewijs dat het gerecht met twee maten en twee gewichten werkt. Hoe ziet u dat?

“Er is een groot verschil tussen een zeer foute uitspraak op café en langdurig groepen discrimineren. Wie mij kent, weet: ik ben al heel mijn leven vrijwilliger in de Barkentijn, een vakantiecentrum waar alle kleuren samenkomen. Je kan dat dus totaal niet vergelijken. Je kan je zelfs de vraag stellen: als het Conner Rousseau niet was die die dingen zei, zou daar ook maar iets van gemaakt zijn? Er zijn veel mensen die foute dingen zeggen op café – waarmee ik dat totaal niet goedpraat overigens.”

“Wij gaan de overwinstbelasting op tafel leggen om de begroting te helpen. Het is tijd om de hebzucht van grote bedrijven zoals Engie aan te pakken”

In kader van een bemiddelingstraject hebt u onder meer therapie moeten volgen over woordgebruik. Was dat zinnig voor u?

“Dat was zeker welkom. Dat ging trouwens over meer dan woordgebruik. Ik wou zelf begrijpen hoe het zo ver was kunnen komen, welke spanningen er in mijn lijf zaten. Maar ik ga niet zeggen dat ik daar geleerd heb dat mijn woorden fout waren. Dat wist ik zelf ook wel. Ik heb daar vooral dingen geleerd over mezelf. Wat? Dat wil ik liever niet met heel Vlaanderen delen. (glimlacht) Heel persoonlijke dingen. (stil) Ik heb diep gezeten. Het was niet evident om me opnieuw bloot te stellen aan het publiek, terwijl je dat wel moet doen als je verkozen wil worden.”

Gaat u nog altijd naar een therapeut?

“Soms. Niet omdat het moet, maar omdat ik het wil. Maar te weinig. Ik denk trouwens dat iedereen dat wel eens kan gebruiken, zo’n klankbord. Mentaal welzijn is niet toevallig een belangrijk issue voor mijn partij.”

Terug naar de politiek. Wist u op zondagavond 9 juni al dat u opnieuw voorzitter wou worden?

“Weet je wat ik toen dacht? (kijkt naar zijn woordvoerster) Ik mag dat niet zeggen, zeker? Ik ga het toch zeggen. Laat mij nu eens goed congé pakken na dat klotejaar. (lacht) Melissa (Depraetere, die hem was opgevolgd, red.) zei me wel direct: ‘t is were an gie. In ’t West-Vlaams natuurlijk. (lacht) Eigenlijk was er geen keuze. Iedereen verwachtte dat ik opnieuw voorzitter zou worden. Ik denk ook dat die rol mij het beste ligt. Ik heb nooit minister willen worden.”

U bent één van de architecten van de federale Arizona-regering die op 3 februari de eed aflegde. Welke balans maakt u op na vier maanden?

“Het is moeilijk, maar nodig. Kijk: de avond van de verkiezingen was al duidelijk dat Vooruit en N-VA zouden moeten samenwerken. Komt daarbij dat de wereld in brand staat. We beleven één van de moeilijkste tijden sinds Wereldoorlog II. Omdat wij een open economie zijn, hebben de aanvallen van Trump, Poetin en China grote impact. Dan kan je niet aan de zijlijn blijven staan. Wij zitten in die regering om het verschil te maken en de gewone mensen te beschermen.”

ABVV-topman Bert Engelaar vindt het onbegrijpelijk dat uw partij in deze, volgens hem asociale, regering is gestapt.

“Dat vind ik raar. Hij heeft ons gesmeekt om erin te stappen. Er lagen immers voorstellen op tafel om de vakbonden af te schaffen. Wij hebben dat tegengehouden. Kijk: ik begrijp dat er bezorgdheden zijn. We moeten ook effectief moeilijke maatregelen nemen en we moeten dat doen met vooral rechtse partijen die anders, egoïstischer, soms zelfs verzuurd, naar de wereld kijken. Het is dus elke dag vechten. (op dreef) Maar we weten waarom we dat doen. Wij zitten niet in die regering omdat we vrienden willen maken, wel omdat we willen hervormen. En waarom? Om onze sociale zekerheid overeind te houden voor de volgende generaties. Daarom is deze regering nodig. En Vooruit zal erover waken dat deze hervormingen op een sociale manier uitgewerkt worden. Dat kan je niet als je aan de zijlijn staat.”

“Ik heb diep gezeten. Het was niet evident om me opnieuw bloot te stellen aan het publiek”

Waarom was er deze week zoveel gedoe over de meerwaardebelasting?

“Omdat er helaas ook ruziemakers in de regering zitten die de mensen bang willen maken. (blaast) Ik ga daar niet te veel woorden aan vuil maken. Partijen zoals de MR willen alleen maar maatregelen nemen die de gewone mensen treffen. Wij vinden dat iedereen zijn deel moet doen, óók de superrijken. En dus moet je kijken naar het versjacheren van aandelen. Een bijdrage van tien procent op gigantische winsten lijkt mij heel redelijk.”

U zegt dat de middenklasse dat niet zal voelen. Dat gelooft toch niemand?

“Als we het goed uitvoeren, zonder achterpoortjes, zal dat betaald worden door de rijkste tien procent. Dat staat in een recente studie van de FOD Financiën. Wie kan daar nu tegen zijn? Waarom zouden de rijken hun deel niet moeten doen? Een meerwaardebelasting bestaat trouwens in zowat alle serieuze landen, zelfs in het Amerika van Trump. Dus zo vreemd zal het wel niet zijn, hè.”

Dat er een peiling aankwam, speelde dat ook mee?

“Ik vrees inderdaad dat sommige politici zich meer laten leiden door peilingen dan door het belang van het land. Maar dat vraag je beter aan de ruziemakers zelf.”

Is dat niet ontluisterend? Of ben ik naïef?

“Dat is spijtig, ja. Wij houden ons strikt aan wat er afgesproken is in het regeerakkoord.”

In de campagne was de prioriteit van elke partij, ook van de uwe, de belastingen verlagen voor wie werkt. Waarom horen we daar zo weinig over?

“Omdat er geen vragen over gesteld worden. (lacht) Het staat in het regeerakkoord, dus het zal er komen. Vanaf 2027 zullen de lasten verlaagd worden en tegen 2029 zal iedereen gemiddeld 100 euro per maand meer overhouden. Dat hangt trouwens samen met de meerwaardebelasting. Wie werkt, betaalt te veel belastingen in dit land. Wie geld verdient met aandelen, te weinig. Dat gaan we in evenwicht brengen.”

Bent u zeker dat daar nog geld voor is? De begroting zit nu al niet meer op het voorziene spoor.

“De begroting beter maken, blijft het doel. We gaan daarvoor inderdaad opnieuw op zoek moeten naar enkele miljarden. Maar ik zie mogelijkheden. Is het geen tijd om de hebzucht van grote bedrijven aan te pakken? (feller) Engie heeft op één jaar tijd acht miljard winst gemaakt in dit land! En wat doet het daarmee? Doorsluizen naar Frankrijk en de Franse staat. Intussen betalen de mensen hier zich blauw aan hun energiefactuur! Waarmee zijn wij dan bezig? De vorige regering heeft een tijdelijke overwinstbelasting ingevoerd voor bedrijven die in crisistijden gigantisch veel winst maken. Wel, laat ons dat opnieuw doen. Wij gaan dat op tafel leggen om de begroting te helpen.”

MR-voorzitter Bouchez zal staan springen voor een nieuwe taks.

(droog) “Ook Bouchez zat in Vivaldi, hoor. Al lijkt hij dat soms te vergeten. Dus hij heeft het al eens goedgekeurd. Of vindt hij het normaal dat onze inwoners zoveel betalen en Frankrijk met de winsten wegloopt? Wij willen ook een betere begroting, maar als je inspanningen vraagt aan de burgers, moet je dat ook doen aan de multinationals.”

Misschien moet u eens het vizier richten op de 15 miljard subsidies voor fossiele brandstoffen? U bent daar stil over.

“Ik ben blij dat u dat aanhaalt. We doen dat misschien niet constant in de media, maar aan tafel zijn wij al langer vragende partij. Helaas staan we alleen. Wij behoren inderdaad tot de landen die het meeste geld uitgeven daaraan. Dat is slecht voor de begroting én het klimaat. We worden daarvoor regelmatig op de vingers getikt door de Europese Commissie – zelfs deze week nog. Europa heeft vooral problemen met de professionele diesel. Dat moet dus zeker mee op tafel als we straks de begroting bespreken. Dat we dat moeten afbouwen, staat trouwens in het regeerakkoord.”

Intussen krijgt Defensie 17 miljard extra. Wringt dat niet?

“Natuurlijk wringt dat. Maar hoe gaan we Poetin tegenhouden? Met een boeket bloemen zal het niet lukken, hoor. Ik vind dat geen leuke investeringen, maar ze zijn wel nodig, zeker als je te maken hebt met zotten aan de macht.”

Amerika wil dat elk NAVO-land 5 procent van zijn budget investeert in Defensie. Dat is het huidig budget maal 2,5. Wat zegt u daarop?

“Dat we best rustig blijven en geen opbod moeten doen. Vijf procent is overdreven en onrealistisch, zeker op korte termijn. Zelfs Amerika doet dat niet. We zullen zien wat de NAVO uiteindelijk beslist. De vraag zal ook zijn: tegen wanneer en wat gaan we doen met die investeringen? Gaan die ook onze welvaart ten goede komen? Maar goed: vijf procent vinden wij natuurlijk te veel.”

“Als de meerwaardebelasting deze zomer niet lukt, gaan ook de andere hervormingen niet lukken. Dat is helder voor mij”

Terug naar eigen land. Wat als er deze zomer geen akkoord komt over de meerwaardebelasting?

“Dan heeft de regering een fundamenteel probleem. Want als dat niet lukt, gaan ook de andere hervormingen niet lukken. Dat is helder voor mij. Het is gelijk oversteken: moeilijke dingen voor links, moeilijke dingen voor rechts. De drie grote werven waar we nu mee bezig zijn, zijn aan elkaar gekoppeld: pensioenen, meer mensen aan het werk (beperking werkloosheidsuitkering, red.) en eerlijke fiscaliteit. Wie daar één kaart uittrekt, doet het hele kaartenhuisje omvallen.”

Is het dan gedaan met deze regering?

“Die vraag moet u stellen aan zij die niet willen meewerken. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat de premier het zal dóen lukken.”

Tot slot: hebt u nooit heimwee naar de zeven maanden waarin u in de luwte kon werken?

“Soms wel, ja. (glimlacht) Dat was een leuke tijd. Ik werkte vooral in Nederland (als zelfstandig adviseur, red.). Amsterdam is echt een toffe stad. Maar ik heb geen spijt, hè. We hebben met Vooruit impact op de twee regeringen. Kijk naar de Vlaamse regering, waar we de energiefactuur aanpakken, gratis maaltijden voorzien op school en een recordbedrag investeren in welzijn. Dat is waarom ik wou terugkeren: om impact te hebben, dingen te veranderen. Maar ik ben tegelijk onthecht. Dat heb ik mezelf voorgenomen: als je terug aan politiek wil doen, moet het vrij en onthecht zijn. Als het morgen stopt, dan stopt het. Dan doe ik opnieuw wat anders.”